رودریگو بنتانکور هافبک 22 ساله یوونتوس در گفتگو با DAZN از نخستین مواجههاش با پیشنهاد یوونتوس به او، حضور در تورین و اولین برخورد با کریستیانو رونالدو صحبت کرده است.
وقتی نخستین بار به من درباره پیشنهاد یوونتوس و احتمال انتقال به این تیم خبر داده شد، کمی احساس ترس کردم. با خودم گفتم یعنی باید واقعاً به ایتالیا بروم؟! تنها بروم یا از پدرم نیز بخواهم با من بیاید؟! چگونه از خانوادهام جدا شوم و دور از آنها زندگی کنم؟! چطوری ایتالیایی یاد بگیرم؟! و... با اینکه هول شده بودم و استرس داشتم اما به شدت خوشحال بودم و سر از پا نمیشناختم.
یادم است وقتی برای اولین بار به جلسه تمرینی یووه رفتم و وارد رختکن شدم نخستین چیزی که بعد از دیدن چهره بازیکنان دریافتم این بود که اینجا فقط باید یک «برنده» بود.
روزی که به تورین آمدم خیلی لاغر بودم در حالیکه الان نسبت به آن روزها 6 کیلوگرم به حجم عضلات بدنم افزوده شده است.
الگری تأثیر بسیار زیادی در جا افتادن من در یوونتوس داشت. او به من اعتماد کرد و راه را نشانم داد. روزهایی که بازی نمیکردم و کمی مضطرب و عصبی بودم، مرا آرام میکرد و میگفت: «رودریگو صبر داشته باش؛ بالاخره بازی خواهی کرد.»
با رونالدو اولین بار در دستشویی ورزشگاه المپیک فیشت در سوچی روسیه از نزدیک روبه شدم. به همراه سوارز آماده انجام تستهای دوپینگ فیفا پیش از دیدار مقابل پرتغال بودیم که او وارد شد. انگار که من را شناخته باشد با لبخند به من نگاه کرد و به اسم کوچک صدایم زد. راستش باور نمیکردم که او اصلاً من را بشناسد چه برسد به اینکه اسم کوچکم را نیز بداند.
اولین روزی که رونالدو را در تورین و در باشگاه یوونتوس دیدم فکر میکردم او بازیکنی مغرور و حتی بداخلاق است. از همان بازیکنها که به راحتی نمیتوان به او نزدیک شد. اما تنها چند روز تمرین و در کنار او بودن به من اثبات کرد که او یک ورزشکار استثنایی است. او در بازی 100درصد جدی است اما بعد از آن و در میان همتیمیهایش مثل یک بچه شاد و سرزنده است و با همه شوخی میکند.